„Mieszkańcy wiejskiego podwórka”

• Zajęcia prowadzone przez nauczyciela – film 1.

Oglądanie filmiku przygotowanego przez nauczyciela.
Rodzic wycina dziecku litery z załącznika nr 1 i załącznika nr 2. Dziecko oglądając filmik stara się ułożyć nazwy zwierząt zamieszkujących na wsi: owca, koza, krowa, indyk.

• Wykonanie plakatu ,,Wiejska zagroda”

Pomoce dydaktyczne: klej, nożyczki, papier kolorowy, kartka A3, wycięte zwierzęta z załącznika nr 1 i 2 (filmik pomocniczy w wykonaniu nauczycielki).

• Rodzic czyta dziecku wiersz A. Widzowskiej „Kogutek”

( Źródło: Przewodnik metodyczny Ada i Olek, część 4, str.161)

Obudziło się słoneczko,
zaświeciło tuż nad rzeczką i promyczkiem pac! kogutka.
– Wstawaj, śpiochu! Piej! Pobudka!
Dzieci wołają: – Wstawaj!
Lecz kogucik oczy mruży,
chciałby pospać trochę dłużej…
– Niech zwierzęta zbudzi kotek, który słodko śpi za płotem.
Kot przeciąga się na ganku.
– Lubię miauczeć o poranku…
Jak nie piśnie: – Miauuu! Pobudka!
Na to przybiegł pies z ogródka.
Warknął: – Słyszę kocie piski!
Aż mi kość uciekła z miski! Hau! Hau!
To najlepszy budzik, nawet świnki śpiochy zbudzi!
Świnki wyszły na podwórze.
– My też chcemy śpiewać w chórze!
Miauczki, szczeki, kukuryki
zamieniamy w śliczne kwiki!
Wtem pojawił się kogucik.
– Proszę więcej się nie kłócić!
Kto jest mistrzem przebudzanek?
Niech rozstrzygnie pan baranek!
Baran rzekł: – Przestańcie skrzeczeć!
Budzik może tylko beczeć! Beeee! I beeee!
Każdego ranka, więc głosujcie na baranka!
Przydreptała krówka w łaty.
– Ja zamuczę! Kto jest za tym?
Muuuu tak miłe jest dla uszka, że obudzi w mig leniuszka!
Przyczłapały żółte kaczki, białe gąski i kurczaczki.
Wszyscy chcą od rana gdakać, piszczeć, gęgać albo kwakać!
Dość miał kogut tego krzyku.
Zapiał głośno: – Kukuryyykuuu!
Wiecie, kto nas będzie budzić?
Zwykły elektryczny budzik.

Rozmowa na temat wiersza. Nazywanie domów poszczególnych zwierząt.

• Ćwiczenia grafomotoryczne – pisanie po śladzie (załącznik nr 3)

• Ćwiczenia gimnastyczne

zestaw nr 16.
Pomoce: Woreczek dla dziecka, tamburyn, Dzieci maszerują po obwodzie koła, odbierają od nauczyciela woreczki.
Zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko biega po pokoju w rytmie wystukiwanym na tamburynie przez Rodzica. Gdy instrument milknie, zatrzymuje się, kładzie woreczek na różnych częściach ciała, wymienianych przez Rodzica, np. na głowie, na barku, na karku, na ramieniu wyprostowanym w przód, w tył, w bok, na dłoni, na plecach, na klatce piersiowej, pod kolanem, na kolanie ugiętej nogi, na stopie. Dziecko przyjmuje taką pozycję, by woreczek nie spadł (skłon głowy w przód, opad tułowia w przód, w tył, stanie na jednej nodze).

Ćwiczenia szyi (z elementem zręczności). Dziecko stoi, na głowie ma woreczek. Na sygnał Rodzica zrzuca woreczek do dłoni ułożonych na wysokości pasa. W kolejnych powtórzeniach próbuje chwytać woreczek jedną ręką, na zmianę – prawą, lewą. Utrudnienie: ćwiczenie wykonuje w marszu.